„Błogosławieni, którzy naśladują Jezusa” – karty pracy dla klasy I liceum i technikum Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy «Bóg z nami». Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do 8) Raskolnikow - z języka rosyjskiego raskoł - schizma, czyli zerwanie jedności z kościołem. Sonia - z greckiego sophia - znaczenie to mądrość, nawiązanie do Mądrości Bożej. 9) Wydaje mi się, że D. 10) Lew - umysł, Raskolnikow. Mysz - sumienie, łaska, kobieta, Sonia. 11) Pytanie te jest pozbawione sensu, ponieważ na podstawie Kontrolne karty pracy zostały przygotowane w oparciu o program nauczania religii dla klas IV-VI szkoły podstawowej „Odkrywamy tajemnice Bożego świata” nr AZ-2-02/12 w odnie - sieniu do klasy IV. Scenariusz dla klasy III gimnazjum – klasa integracyjna. To czwarta lekcja z cykl pięciu jednostek lekcyjnych poświęconych analizie „Małego Księcia”. Cytaty użyte w scenariuszu pochodzą z: Antoine de Saint‑Exupéry, Mały Książę, przeł. Jan Szwykowski, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1998. KARTA PYTAŃ I ODPOWIEDZI ZESTAW 4 Ewangelia według św. Jana 1. Do jakiego miasta udał się Jezus po weselu w Kanie Galilejskiej? Kafarnaum 2. Proszę podać imiona uczniów, którzy rozmawiali z Jezusem podczas wydarzenia rozmnożenia chleba. Filip i Andrzej 3. Jak nazywała się herezja, której miała się przeciwstawić Ewangelia według 5. Napisz, co na temat poezji (pieśni), Boga, ludzi i siebie samego sądzi Konrad w Wielkiej Improwizacji (scena II). (0-4 p.) o poezji (pieśni) o Bogu o ludziach o sobie „Tajemnice Bogatego życia” – karty pracy dla klasy VI 17 ODPOWIEDZI DO KART PRACY DLA KLASY VI KARTA PRACY NR 1 Nr pytania /1/ ODPOWIEDŹ /2/ Punkty /3/ Uwagi /4/ 1 a) drugi list do Koryntian, rozdział trzynasty, wersety od dwunastego do trzynastego; b) Księga Rodzaju, rozdział trzeci, werset piętnasty 2 2 Kolejność wyrazów Odpowiedzi mszalne Koło fortuny. autor: Mylazb. Klasa 3 Religia. warunki spowiedzi Przebij balon. autor: Kgabrysia. Klasa 3 Religia. Modlitwy klasa 3 Losowe karty. Mitologia. Karta pracy 1.: Mityczne opowieści Przeczytaj załączony fragment mitu i wykonaj polecenia. Dniem i nocą przemyśliwał więc Prometeusz, jak by pomóc ludziom, których powołał do istnienia. I pod jego mądrym przewodem krok za krokiem, poznając tajniki życia, wspólnym trudem złączeni, powoli wznosili się oni na wyższy Karta pracy 1 Bogowie greccy 1. Uzupełnijcie tabelę informacjami na temat greckich bóstw. Greckie imię bóstwa Dziedzina życia, którą opiekowało się bóstwo Przedmioty, zwierzęta, rośliny i zjawiska przyrody kojarzone z bóstwem Rzymskie imię bóstwa Zeus Artemida Atena Posejdon Hades Hera Apollo Ares Hermes Demeter DvAtJQl. Przypowieść jako gatunek Przypowieść (inaczej parabola) to gatunek literatury moralistycznej o charakterze narracyjnym, w którym przedstawione postacie i zdarzenia nie są ważne ze względu na swe cechy jednostkowe, lecz mają wagę jako przykłady uniwersalnych prawideł ludzkiej egzystencji, postaw wobec życia i kolei losu. Świat przedstawiony przypowieści to zbiór sytuacyjnych wykładników jakiejś ogólnej prawdy moralnej, filozoficznej czy religijnej. Mimo... więcejPrzypowieść o siewcy (Mt 13,1-8) – streszczenie, interpretacja Siewca zaczął siać ziarno. Część padła na drogę, część na grunt skalisty, część między ciernie, część na ziemię żyzną. Pierwszą część rozdziobały ptaki, druga wydała szybko plon, ale spaliła się na słońcu, bo nie miała korzeni, trzecia nie wydała owoców. Jedynie czwarta część wydała wielokrotny plon. Siewcą w tej przypowieści jest Bóg, który sieje ziarno słowa wśród ludu. Kolejne rodzaje gruntu to ludzie o różnych... więcejPrzypowieść o miłosiernym Samarytaninie (Łk 10,30-37) – streszczenie, interpretacja Ważne dla interpretacji przypowieści są okoliczności jej opowiedzenia przez Jezusa (Łk 10,25-29). Przypowieść poprzedza rozmowa Jezusa z uczonym w prawie, który spytał się:Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne? Jezus nie udzielił mu jednoznacznej odpowiedzi, ale odesłał do Prawa. Wtedy faryzeusz zacytował przykazanie miłości:Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą,... więcejPrzypowieść o synu marnotrawnym (Łk 15,11-32) – streszczenie, interpretacja Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy przyszedł do niego, poprosił o połowę należnego mu majątku i udał się w świat. Gdy wydał już całe swoje pieniądze, w kraju w którym przebywał nastał głód. Najął się do pasania świń, chciał się nasycić strąkami, którymi żywiły się zwierzęta, ale nikt mu ich nie dawał. Pomyślał wtedy, że w domu jego ojca nawet najemnicy mają chleba pod dostatkiem i postanowił pójść ukorzyć... więcejPrzypowieść o robotnikach w winnicy (Mt 20, 1-16) – streszczenie, interpretacja Królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który przez cały dzień najmował robotników do swej winnicy, a wieczorem każdemu wypłacił taką samą pensję i tym co rozpoczęli pracę rano i tym co pracowali tylko godzinę. Na to oburzyli się robotnicy: „Ci ostatni jedną godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, którzyśmy znosili ciężar dnia i spiekoty”. Na to odrzekł jednemu z nich: „Przyjacielu, nie czynię ci... więcejPrzypowieść o talentach (Mt 25, 14-30) – streszczenie, interpretacja Z królestwem niebieskim jest jak z człowiekiem, który wybierając się w daleką podróż przekazał swój majątek służbie. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, a trzeciemu jeden. Służący, którzy otrzymali pięć i dwa talenty, puścili je w obieg i zyskali drugie tyle. Trzeci sługa, który otrzymał jeden talent, zakopał go w ziemi. Gdy pan powrócił, zaczął rozliczać się ze wszystkimi. Gdy pierwsi dwaj przynieśli mu pomnożone talenty,... więcejPrzypowieść o zagubionej owcy (Łk 15, 1-7) – streszczenie, interpretacja Punktem wyjścia do opowiedzenia tej przypowieści jest sytuacja, kiedy Jezus przebywa i spożywa posiłek z celnikami i grzesznikami. Oburzają się na to faryzeusze, krytykując Jezusa za tak bliski kontakt z osobami nieczystymi. Wtedy Jezus opowiada przypowieść o zagubionej owcy. Przypowieść rozpoczyna pytanie retoryczne:„Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubił jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie... więcej Bohaterem przypowieści jest „dobry Samarytanin”, przedstawiciel ludu uznawanego przez Żydów za odstępców i wrogów. Jezus przedstawia tę przypowieść odpowiadając jednemu z uczonych w Piśmie na pytanie „Kto jest moim bliźnim?” (ma ono głęboki sens zważywszy na wieloznaczność słowa „bliźni” w języku hebrajskim, które oznaczało zarówno „przyjaciela”, jak i „drugiego człowieka”). Uczeni żydowscy nie mieli wątpliwości, że bliźnim jest członek wspólnoty religijnej i narodowej, którą tworzył naród wybrany, ale nie wszyscy uważali za bliźnich obcych, pogan i Samarytan. Prawne teksty mówiące o miłości bliźniego wyjaśniali w ten sposób, że nie dotyczy ona obcych, cudzoziemców, Samarytan. Samarytanie to grupa etniczno-religijna żyjąca na terenie Palestyny, która powstała po zniszczeniu przez króla Asyrii królestwa Izraela (721 poprzez przemieszanie się ludności żydowskiej z okolic miasta Samaria z kolonistami asyryjskimi osadzonymi przez zwycięskiego władcę. Żydzi uważali ich za heretyków i mieszańców, niegodnych miana Hebrajczyka. Odtrąceni i nie dopuszczani do wspólnego kultu, Samarytanie utworzyli w IV w. odrębną gminę i wybudowali w IV w. na górze Gerazim swoją świątynię. Byli prześladowani. Żydzi utrzymywali stosunki handlowe z poganami, jednak z Samarytanami nie chcieli mieć nic wspólnego. Pewien człowiek podczas wędrówki między Jeruzalem a Jerychem został napadnięty przez zbójców. Droga, którą podążał leżała na pustkowiu i była niebezpieczna. Napastnicy odarli podróżnego ze wszystkiego, porzucając go nagiego i rannego. Drogą, przy której leżał ranny przechodził kapłan – „widział leżącego i minął go”. Kolejny przechodzień – lewita, także sługa Świątyni i przedstawiciel kultu nie okazał także zainteresowania ofierze napadu i skierował się w stronę domu (ich postępowanie można tłumaczyć nakazem zachowania czystości rytualnej). Trzecim człowiekiem na drodze do Jerycha był Samarytanin. Gdy ujrzał rannego „wzruszył się głęboko” pochyla się nad nim i z prymitywnej apteczki podróżnej wydobywa wino do dezynfekcji i środek kojący - oliwę, opatruje nimi otwarte rany biedaka, przewiązuje je drąc na bandaż swoje ubranie, zsiada z muła i wsadza nań poranionego („na wpół umarłego”), sam zaś podtrzymując go idzie pieszo. Gdy dociera do najbliższej gospody zostaje wraz z nieszczęśnikiem razem, by opatrywać jego rany i pielęgnować go. Rano musi wyruszyć w dalszą drogę, więc płaci za opiekę gospodarzowi dwa denary, prosząc, by zajął się chorym. Obiecuje ponadto, że jeśli trzeba będzie dopłacić coś za opiekę, uczyni to wracając. Jezus pyta się uczonego w Piśmie, który z trzech podróżników okazał się „bliźnim”, na co słyszy odpowiedź: „Ten, który mu okazał miłosierdzie”. Chrystus nakazał więc: „Idź i ty czyń podobnie”. Interpretacja „Przypowieści o miłosiernym Samarytaninie” nie nastręcza problemów. Widzimy w niej ludzi pozornie uświęconych i przekonanych o swej czystości, jednak pozbawionych prostych odruchów ludzkich, a przede wszystkim miłosierdzia. Dobrotliwym okazuje się Samarytanin, który, mimo uprzedzeń do Żydów, nie waha się przyjść z pomocą. Nie dba o własną wygodę, ubranie, a także pieniądze. Najważniejszy jest dla niego człowiek. Jezus podkreśla, że bliźnim jest każdy człowiek, bez względu na pochodzenie, rasę, narodowość i każdemu należy się szacunek i troska. Okazać się może, że w przyszłości ten, kogo nienawidziliśmy pierwszy poda nam rękę świadcząc o bezinteresowności i człowieczeństwie. Przypowieść składa się z dwóch części. W pierwszej słuchamy historii napadu na podróżnika i uratowania go przed niechybną śmiercią przez Samarytanina. Drugą stanowi konkluzja: miłość i miłosierdzie nie znają granic. Jezus zaproponował Żydom jako model życia postępowanie Samarytanina. Jeżeli weźmiemy pod uwagę konflikt między Żydami a Samarytanami oraz pogardę, a nawet nienawiść, jaką pierwsi okazywali drugim, wtedy dostrzeżemy, że propozycja Chrystusa była szokująca. Wzorem postępowania został lekceważony i pogardzany Samarytanin. Jezus nie miał nigdy uprzedzeń, o czym świadczy to, że rozmawiał z Samarytanką przy Studni Jakuba u stóp Garizim i przyjął gościnę Samarytan. Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie (Łk 10, 30-37) Pewien człowiek szedł z Jeruzalem do Jerycha i został napadnięty przez zbójców, którzy nie tylko go okradli, ale też zadali rany i prawie umierającego zostawili na drodze. Przechodził tamtędy kapłan, zobaczył leżącego i poszedł dalej. Tak samo postąpił lewita (niższy kapłan żydowski). Trzeci był Samarytanin. Dodać należy, iż Samarytanie byli mieszkańcami Samarii, krainy leżącej na południe od Galilei i uważani byli przez Żydów za zdrajców i odstępców. Samarytanin wzruszył się losem nieszczęśnika, opatrzył jego rany, wsadził na bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował aż do następnego dnia. Później dał gospodarzowi dwa denary, by ten zajął się cierpiącym. Na końcu przypowieści Jezus rzekł: Idź, i ty czyń podobnie. Znaczenie uniwersalne: Jezus uczy, że każdy człowiek ma wybór i w określonej sytuacji może różnie się zachować. Można wybrać postawę nienawiści i czynić jak zbójcy, można być obojętnym jak kapłan i lewita, a można również wybrać miłość i dobro jak Samarytanin. Naturalnie tylko ostatnia postawa jest godna naśladowania i będzie nagrodzona na Sądzie Ostatecznym, bo przecież wszyscy ludzie zasługują na wsparcie, współczucie i pomoc.