Za doping w sporcie nie uznaje się przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 6 lub 8, jeżeli są one uzasadnione względami leczniczymi, a zawodnik otrzymał zgodę na używanie danej substancji zabronionej lub metody zabronionej na zasadach określonych w załączniku nr 2 do konwencji, o której mowa w art. 2 pkt 1. Wyróżniamy następujące środki dopingujące: Środki pobudzające- „stymulanty” n.p. amfetamina, efedryna, kofeina, kokaina. Środki te działają pobudzająco na ośrodkowy i obwodowy układ nerwowy. Działanie ich jest krótko trwałe, lecz ich stosowanie nawet w małych ilościach może prowadzić do: - Wzrostu ciśnienia krwi i Słowa kluczowe: sport, doping, doping genetyczny, etyka w sporcie, jakość w sporcie. Abstract: The article presents the issues of doping in sport used in the context of possible social consequences Technologia w sporcie Plan prezentacji I. Wprowadzenie II. Technologia a sport zawodowy A) Piłka nożna B) Lekkoatletyka III. Technologia a sport rekreacyjny IV. Sport w mediach Sport w mediach Technologia w sporcie rekreacyjnym Technologia w sporcie zawodowym Sandra Bank hemoglobiny w morfologii krwi, nieoznaczalne stężenie hormonu luteinizującego, obniżone stężenie białka wiążącego hormony płciowe w surowicy. Źródło: „Doping w sporcie” pod redakcją dr n. farm. Andrzeja Pokrywki, dr hab. n. farm. Magdaleny Bujalskiej-Zadrożny, prof. dr hab. n. med. Artura Mamcarza Objawy stosowania steroidów 27 grudnia 2021 roku prezydent Andrzej Duda podpisał ustawę z dnia 2 grudnia 2021 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu dopingu w sporcie. Przygotowana w Ministerstwie Sportu i Turystyki ustawa dostosowuje polskie przepisy do zmian zachodzących w międzynarodowych standardach dotyczących zwalczania dopingu w sporcie. 1 stycznia 2021 r. wchodzi w życie Ustawa z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu dopingu w sporcie. Wprowadza ona zmiany dostosowujące przepisy polskiego prawa do znowelizowanego Światowego Kodeksu Antydopingowego oraz Standardów Międzynarodowych WADA, które zostały przyjęte podczas Światowej Konferencji Antydopingowej w listopadzie 2019 r. w Katowicach. Dezaprobata dopingu w sporcie zawodowym, podzielana przez większość Polaków sprawia, że jego karanie ma ich duże poparcie. Co więcej, w opinii większości sportowców wyczynowych kary przewidziane w poszczególnych dyscyplinach sportu, w przypadku wykrycia substancji dopingujących podczas kontroli antydopingowej, są surowe. Podobnie Doping w Sporcie (3) - Free download as Powerpoint Presentation (.ppt / .pptx), PDF File (.pdf), Text File (.txt) or view presentation slides online. Scribd is the world's largest social reading and publishing site. Rada Europy a doping w sporcie. Rada Europy jako jedna z pierwszych organizacji międzynarodowych podjęła zdecydowaną walkę ze zjawiskiem dopingu w sporcie. Konwencja Antydopingowa sporządzona 16 listopada 1989 roku w Strasburgu to kolejny po licznych rezolucjach i zaleceniach 1 dokument tej organizacji w dziedzinie zwalczania dopingu w nGIUy. Katalog Katarzyna Nawrot, 2014-05-15SłupskBiologia, ArtykułyEtyczne i zdrowotne skutki dopingu Od kiedy istnieje Świat ludzie stosowali różnorodne metody i środki, które miały im zapewnić przewagę nad przeciwnikiem. W sporcie osiągnięcie tego celu jest możliwe dzięki zwiększeniu siły i wytrzymałości fizycznej, szybkości, odporności psychicznej, zdolności do koncentracji, a także umiejętności usuwania lub opóźniania objawów zmęczenia. Naturalnym sposobem doskonalenia tych cech są właściwie zaplanowany trening, optymalna dieta, różne techniki psychologiczne . Wiadomo jednak, że można przekroczyć maksymalne możliwości organizmu, stosując środki farmakologiczne czyli dopig. Słowo doping pochodzi od angielskiego dope, co oznacza "narkotyzować się", "dodawać, dosypywać środek narkotyzujący, oszałamiający, znieczulający", "wlać, wsypywać narkotyk", ale również, co ciekawe, "sfałszować", a także "głupek, naiwniak". Korzenie słowa dope tkwią w Afryce - szczep Kafrów z południa tak określał narkotyk stosowany podczas obrzędów religijnych. Forma ta przeniknęła następnie do języka Afrykanerów, a w Europie pojawiła się pod koniec XIX w. jako określenie narkotyku stosowanego w wyścigach konnych. Każda substancja obca dla organizmu, również leki, lub substancje fizjologiczne, ale użyte w nieprawidłowej dawce lub zastosowane niefizjologiczną drogą z zamiarem sztucznego lub nieuczciwego podwyższenia sprawności, powinna być uważana za doping. Zgodnie z tą definicją, istota dopingu sprowadza się do nieuczciwego zamiaru, co niełatwo udowodnić. Według Międzynarodowej Federacji Medycyny Sportowej doping w sporcie jest świadomym lub nieświadomym stosowaniem przez sportowców środków lub metod zabronionych przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski. A są zabronione, ponieważ osiągnięcie za ich pomocą przewagi nad rywalami jest nieetyczne, a ponadto może szkodzić zdrowiu. Pierwszymi środkami dopingującymi były alkohol, kokaina, z postępem wiedzy fizjologicznej, biochemicznej i farmakologicznej lista środków wspomagających systematycznie się wydłużała. W latach pięćdziesiątych do sportu wkroczyły steroidy anaboliczne. Metod dopingu jest bardzo wiele, ale wyróżnia się wśród nich: 1 metody fizjologiczne 1a Stosowanie erytropoetyny (EPO) Erytropoetyna dostarczana z zewnątrz zmusza szpik do ciągłego wytwarzania krwinek czerwonych, a przez to organizm do tolerowania większego wysiłku niż norma fizjologiczna. Wieksza ilość erytrocytów lepiej dotlenia organizm. 1 b. Transfuzja krwi W pełni zdrowemu człowiekowi podaje sie dodatkową porcje krwi. Metoda ta ma na celu zwiększenie liczby czerwonych krwinek i zawartości hemoglobiny w organizmie, dzięki czemu krew dostarcza do tkanek więcej tlenu. A polega na transfuzji krwi przed zawodami - albo obcej, albo własnej pobranej wcześniej. 2. metody chemiczne 2a środki pobudzające (amfetamina czy efedryna) Pod ich wpływem człowiek staje się wyjątkowo aktywny i nie odczuwa zmęczenia. Zwiększa się kurczliwość mięśni oraz objętość wyrzutowa serca, ale następuje równocześnie wiele innych zmian w organizmie, które mogą prowadzić nawet do śmierci: zaburzenia w regulacji temperatury i niebezpieczeństwo przegrzania podczas wysiłku, groźne arytmie serca, niewydolność krążenia. 2b narkotyczne środki przeciwbólowe, np. morfina. Ich znaczenie dopingowe jest oczywiste - nie czując bólu, można się zdobyć na znacznie więcej. Niestety, odbywa się to ogromnym kosztem - sportowiec nie uświadamia sobie nawet bardzo poważnych kontuzji, a przedawkowanie tych narkotyków może spowodować śmierć przez zablokowanie oddychania. 2c steroidy anaboliczne, Są powszechnie używane przez sportowców, pomagają bowiem budować masę mięśniową, co oczywiście dodaje sił. 2d środki moczopędne Zmniejszają one zawartość wody w organizmie, powodując szybki spadek masy ciała. W niektórych dyscyplinach sportowych daje to przewagę nad rywalem. Ponadto środki moczopędne utrudniają wykrycie innych nielegalnych środków dopingujących, ponieważ zwiększając wytwarzanie moczu, zmniejszają ich stężenie badane właśnie w moczu. 2e hormony peptydowe, np. hormon wzrostu. Skutki zdrowotne stosowania dopingu są przeogromne. Wywołują : * uszkadzają wątrobę * zatrzymują wodę w organizmie* wywołują arytmie serca * udar mózgu *powodują nagłą śmierć *wzmagają agresję (sterydy anaboliczne) *mogą wywołać uduszenie (np morfina) * zahamowanie wzrostu ciała u mężczyzn poniżej 23 *impotencja *owłosienie twarzy u kobiet (po testosteronie) * wypryski skórne Najbardziej popularne sterydy anaboliczne powodują choroby wątroby, nerek, serca i mózgu. Leki te przyspieszają zmiany miażdżycowe, zmiany zakrzepowe żył, są przyczyną częstszego zrywania ścięgien, przerostu gruczołu krokowego oraz zmian skórnych. U mężczyzn powodują powiększenie gruczołów sutkowych (piersi), zaburzenia spermatogenezy, impotencję i bezpłodność oraz zanik jąder. U kobiet mogą być przyczyną zaniku piersi, zaburzeń w miesiączkowaniu, bezpłodności, a także rozwoju cech męskich, np. wzrostu owłosienia na twarzy i ciele, obniżenia głosu. O ile u mężczyzn negatywne skutki zdrowotne można zwykle odwrócić po przerwaniu przyjmowania sterydów, to u kobiet większość zmian jest nieodwracalna Świadomość, że doping jest nieuczciwy i stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia sportowców, kształtowała się przez wiele lat, a do jej ostatecznego utrwalenia przyczyniły się tragiczne przypadki śmierci zawodników. Pierwszą ofiarą dopingu był angielski kolarz, który umarł w 1886 roku po zażyciu odmiany eteru. W latach sześćdziesiątych zmarło ponad 30 osób, a prawdziwą przestrogą dla innych może być zgon w 1987 roku pewnej zawodniczki niemieckiej. W ciągu 12 miesięcy przyjęła ona ponad 400 zastrzyków zawierających 40 różnych preparatów farmakologicznych! Wprawdzie w tym czasie jej pozycja w światowym rankingu podskoczyła z 33. na 6. miejsce, ale nawet nie miała czasu, żeby się tym cieszyć... Zmarła. Dlaczego młodzi, zdrowi, utalentowani ludzie decydują się na doping, mając pełną świadomość skutków, jakie ta decyzja za sobą pociąga? Wiele opisywanych w prasie przypadków stawia w dwuznacznym świetle osoby związane ze sportem trenerów i lekarzy, którzy przejawiają w stosunku do swoich podopiecznych postawy skrajnej bezwzględności. A nie jest to jedyny rodzaj presji, jakiej poddawani są zawodnicy. Wśród przyczyn stosowania dopingu badacze tego zjawiska najczęściej wymieniają nacisk mediów, opinii publicznej, anawet najbliższego otoczenia na wygraną, zwłaszcza gdy w grę wchodzą nagrody finansowe znacznej wartości. Ale to tylko część prawdy. Wśród światowej klasy sportowców przeprowadzono badania, które miały ujawnić ich stosunek do dopingu. Wyniki zaskoczyły wszystkich. Ponad 50% sportowej elity wyraziłoby zgodę na zażywanie substancji zapewniającej złoty medal olimpijski nawet wtedy, gdyby w ciągu roku miała spowodować poważne kłopoty zdrowotne, nie wykluczając śmierci. I jak tu dyskutować o etycznym aspekcie dopingu w sporcie? W trakcie takich dyskusji bardzo często przywołuje się definicję zawartą w słowniku oksfordzkim, wedle której etyka to zasady moralne, którymi kieruje się jednostka. Najwyraźniej te, które akceptuje wielu sportowców, nie są tożsame z zasadami przyjętymi w społeczeństwie. W tej sytuacji nie pozostaje nic innego, jak tworzenie norm prawnych i warunków wymuszających ich stosowanie. Żródła Artykuł "Wiedzy i Życia" nr 9/2000 autor- dr Andrzej Ziemba- fizjolog. Pracuje w Centrum Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej PAN Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. Komisja Doskonalenia Zawodowego przy Naczelnej Radzie Adwokackiej zaprasza na bezpłatny wykład dla adwokatów i aplikantów adwokackich: „Zjawisko dopingu w sporcie: Walka z dopingiem w sporcie – rys historyczny oraz sytuacja współczesna. Odpowiedzialność dyscyplinarna za doping w sporcie – natura i charakter”. Wykładowcy: Pan dr nauk farm. Andrzej Pokrywka Pan dr nauk prawnych Michał Rynkowski Czas trwania: 120 min. Wykład będzie stale dostępny na e-palestrze od dnia 28 kwietnia 2022 r. Za udział w webinarze i odsłuchanie całego wykładu można uzyskać 2 punkty szkoleniowe w ramach doskonalenia zawodowego. Wykład nie będzie prowadzony na żywo, zostanie nagrany i zamieszczony na stronie samorządu adwokackiego W przypadku nie posiadania konta na portalu Palestry należy dokonać uprzedniej rejestracji. Aby to wykonać należy pod linkiem wybrać przycisk Rejestracja i zgodnie z wyświetlana informacją uzupełnić wskazane 3 pola. W przypadku problemów z rejestracją prosimy o kontakt z Państwa biurem ORA celem zweryfikowania czy wpisywane dane są tożsame z danymi dostępnymi w elektronicznym Systemie Obsługi Adwokatury, a tym samym w Krajowym Rejestrze Adwokatów i Aplikantów Adwokackich. W przypadku aktualizacji danych dostęp do portalu Palestry będzie dostępny następnego dnia. Więcej o portalu Palestra w tym jak można uzyskać punkty szkoleniowe w tym serwisie dostępne jest tutaj: Serdecznie zapraszamy! adw. Grzegorz Kopeć Rozgłos, jaki zyskały afery dopingowe, sprawia, że przeciętny człowiek wyobraża sobie, że gdyby wziął jakiś środek dopingujący, biegałby dużo szybciej niż zwykle. Tymczasem to nie działa tak prosto. Doping w sporcie nie działa jak magiczny napój: napiję się i nagle jestem dużo lepszy niż dotychczas. Najbliżej tego działania znajduje się doping krwi – czyli np przetaczanie krwi albo wstrzykiwanie sobie EPO – substancji o nazwie erytropoetyna. Ich użycie powoduje, że układzie krążenia znajduje się fizycznie więcej czerwonych krwinek. W przypadku przetaczania krwi od razu, po podaniu EPO – po pewnym czasie. Im mamy więcej krwinek, tym teoretycznie można przyswoić więcej tlenu. A im więcej tlenu, tym lepsza wytrzymałość i dłużej można utrzymać wysoką prędkość biegu. Teoria a praktyka Sama krew to jednak nie wszystko. Żeby pobiec szybko, trzeba mieć na wysokim poziomie wszystkie struktury w organizmie. Odpowiednio silne mięśnie, żeby być w stanie odbić się z odpowiednią mocą od gruntu i skutecznie lądować. Pojemne płuca i mocne mięśnie oddechowe, żeby cały czas dostarczać tlen do oskrzeli, skąd przenika do krwi. Odpowiednio wykształconą sieć naczyń krwionośnych, a także enzymy w komórkach nakierowane na szybkie dostarczanie energii w odpowiedni sposób. Układ nerwowy sprawnie sterujący mięśniami. I wiele, wiele innych czynników. Jeśli przetoczymy krew słabemu biegaczowi, nadal pozostanie słaby. Zawsze jest się na tyle silnym, na ile silny jest najsłabszy punkt danego zawodnika czy zawodniczki. Inne środki dopingujące działają jeszcze bardziej subtelnie. Sterydy i hormony najczęściej pozwalają na trening mocniejszy niż do tej pory. Wzmacniają stopniowo mięśnie i przyspieszają regenerację. Ale trenować trzeba. Ba, po niektórych anabolikach należy trenować kilka razy mocniej niż do tej pory. W przeciwnym przypadku osobę dopingującą się zalewa wściekła energia, roznosi agresja. Teoretycznie pobudzające w samym dniu startu są stymulanty, ale tutaj także pobudzenie nic nie da, jeśli człowiek nie dysponuje silnikiem pozwalającym na szybki bieg. Może przesuną się pewne bariery psychiczne, ale to jest możliwe także i bez dopingu. Swoje trzeba wybiegać Nie ma środków, które powodują, że wolny biegacz przyjmuje je dzień przed startami i nagle zyskuje fantastyczną formę. Jedyne, co można uzyskać, to zdolność do treningu mocniejszego niż do tej pory. Swoje trzeba jednak zrobić, formę tak czy inaczej wypracować w morderczej pracy. Niektórzy trenerzy uważają wręcz, że doping działa przede wszystkim, a może i wyłącznie jak placebo. Gdy człowiek wierzy, że coś mu pomaga, uważa, że jest zdolny do wykonania dużo cięższej pracy, po prostu to robi. Normalnie czułby się zmęczony, przetrenowany, a gdy niesie go świadomość, że istnieje dodatkowe wspomaganie, dodatkowe źródło energii, czuje się niepokonany. Podobnie do pewnego stopnia działa muzyka (która, notabene, w wyczynowym sporcie na zawodach jest zabroniona, jeśli chodzi o indywidualne użycie odtwarzacza i słuchawek), ale także silna wiara, w tym religijna. Albo sugestia czy wręcz hipnoza. Nie należy się więc łudzić, że istnieje środek, który bezboleśnie i szybko zrobi z nas herosów. To jest możliwe tylko w filmach. Żeby wygrywać, nawet przy użyciu dopingu,, nadal trzeba pracować i mieć talent.